W wielu testach akwariowych metody stosowane są ujednolicone z Polskimi Normami bądź też z wskazaniami Amerykańskiej Agencji ds. badania wody, która co parę lat wydaje blisko 1000 stronnicowe dzieło, zawierające wszystkie newsy dotyczące badania wody. Lecz, czy to, że badamy wodę ze ścieków, wodę powierzchniową czy też głębinową potwierdza i umożliwia nam zastosowanie tego samego w wodzie akwariowej?
Dlaczego test na żelazo nie działa?
Nic bardziej mylnego, metody dotyczące badanie wody powierzchniowej czy nawet oceanicznej na nic się nie zdadzą przy niskich wartościach pH wywołanych podawaniem CO2. Nie dajcie się, więc nabrać na to gdy np. firma Zoolek pisze wam o zgodności stosowanych metod z światowymi standardami. Dodatkowo przy zakupie testów zwracajcie uwagę na:
Test na Azotany, powinien zawierać proszek, który jak najszybciej rozpuści się po jego dodaniu, kinetyka reakcji bowiem wpływa na intensywność zabarwienia. Czas rozpuszczenia jest także zależny od temperatury i granulacji cząstek. Niestety te czynniki nie są możliwe do usunięcia.
W przypadku testu na fosforany i krzemiany zwróćcie uwagę na kolor proszku, powinien być śnieżnobiały. Zbyt żółty proszek, to po prostu utleniona forma składnika. Wpływa to znacząco na wynik, zawyżając go.
Odnośnie testów na potas, ich wysoka dokładność jest możliwa jedynie w niskich stężeniach potasu do około 7,5 ppm. Wyżej wyniki są już ciężkie do odczytania, chyba, że posługujecie się Spektrofotometrem. Tam odczynniki są zupełnie innej jakości.
Co do testów na Magnez i Wapń wbrew powszechnej opinii polecam testy nie miareczkowe, a spektrofotometryczne. Znów jakość użytych odczynników i mniejsze interferencje np. stosowana w teście JBL żółcień tytanowa wykrywa tylko magnez i nie ma tu możliwości pomyłki z innymi jonami. Przez x lat była stosowana do wykrywania stężenia tego pierwiastka we krwi.
Chlorki badacie pewnie refraktometrycznie jako stężenie NaCl, ale tak naprawdę badacie stężenie wszystkich jonów w tym głównie chlorków, aczkolwiek istnieje też metoda pozwalająca bardzo dokładnie zbadać ich stężenie i tak zgadliście znów Spektrofotometryczna. Metoda ta zmniejsza interferencje i umożliwia wam sprawdzenie samej tylko zawartość Cl-.
Teraz już tzw. Egzotyczne
– Siarczany, dzięki badaniu ich poznacie wydajność swojej osmozy, zamiast miernika, dzięki prostemu testowi, który daje zmętnienie możecie odczytać ich stężenie, a tym samym poznać ilość TDS wypuszczanych przez waszą osmozę. W necie znajdziecie przelicznik. Od czasu do czasu warto zbadać też stężenie Tlenu w akwarium i Chloru w kranówce, o ile oczywiście ją stosujecie. Zawartość Tlenu w wodzie może się przydać, gdy tylko ryby pojawiają się tuż przy powierzchni wody. Możesz też okresowo sprawdzić jego stężenie, aby upewnić się, że w akwarium wszystko gra. Co do chloru, to z reguły w wodzie kranowej w Polsce stosowana jest obecnie tylko chloroamina, która też stosowana jest jedynie doraźnie, aby usunąć bakterie z obiegu podczas powodzi i innych niepożądanych zdarzeń.
Tak oto dochodzimy do naszego magicznego żelaza. Tutaj problem jest bardziej złożony. Żelazo w akwarium może pochodzić z tlenku, siarczanu, bądź obecnych w nawozie chelatów. Nie każdy test umożliwia nam badanie żelaza w formie chelatu – większość – nie. Natomiast metoda korzystająca z odpowiednio zakwaszonego roztworu umożliwia badanie nawet najmniejszych mocno schelatowanych cząstek żelaza.
Ciągle tylko te Spektrofotometry, ale czy one nie są zbyt drogie?
I właśnie, że nie. Kilkanaście miesięcy temu, pewien bielszczanin wpadł na pomysł stworzenia urządzenia i odczynników do niego, które wyeliminują skutecznie te wszystkie problemy związane z tym czy to ten kolor, czy może też inny. Tak powstał Spektrofotometr AQUA PLUS.
. A tutaj co do produktu, jak jego eksploatacja jest równa cenie porządnego zestawu kropelkowego, to daje Ci około 500 zł koszt startowy, a później już wszystko idzie tak samo w kosztach co normalne testy.
